Ölüme Direnen Şiirler

1948’de Uşak’ta doğdu. Demiryolu işçisi Ahmet Sarıyatı ile ev hanımı Hatice Sarıyatı’nın dört çocuğundan biridir. Zamanla İzmir’e göçen ailesi Gürçeşme’de bir gecekonduya yerleşti. Şair Hüseyin Peker ve Ahmet Bahçevan ile öykücü/fotoğrafçı Cavit Kürnek’in yakın arkadaşıdır. Şiir sevgisini büyük olasılıkla Lise-I’deyken terk etmek zorunda kaldığı İzmir Namık Kemal Lisesi sıralarında alan şairimiz, ilk dizelerini yayımladığı okul dergisiyle Yeni Asır ve Ege Ekspres gibi bölgesel gazetelerin sanat sayfalarında yazdıktan sonra, kısa sürede büyük gelişme göstererek Dost, Soyut ve Yordam gibi dergilerde kendinden söz ettirdi. Sürekli bir işi olmadı. Yaşamı yoksunluklarla geçti. İşportacılık başta olmak üzere, Alsan Garı DDY atölyesinde, mevsimlik tütün ve incir işletmelerinde ağır koşullarda çalıştığı bilinmektedir. Alkol bağımlılığının uzantısında psikolojik tedavi gördüğü, kesin tanısı yapılamayan bir hastalığa yenik düştüğü sanılmakla birlikte, çok sevdiği eski eşinin yeniden evlendiği gün olan 15 Şubat 1976’da aramızdan ayrılması akıllarda soru işareti bırakmaktadır! Mezarı kayıptır. Sarıyatı’nın, boşanmayla sona eren evliliğinden olma oğlu Adnan Peker Sarıyatı da Gölcük’te astsubayken, eşi ve Ender adını verdiği oğluyla 17 Ağustos depreminde enkaz altında kaldı. Sarıyatı’nın şiirleri, Ahmet Günbaş tarafından, yakın dostlarının da yardımıyla ilk kez 2000 yılında Ölüme Direnen Şiirler adıyla bir araya getirildi ve büyük ilgi gördü.